Predsednik SAD Donald Tramp bio je veoma prisutan u srpskim medijima, a srpski građani su ga doživljavali pozitivno, saopštila je organizacija Novi treći put prilikom prezentacije medijskog monitoringa i istraživanja javnog mnjenja o predstavljanju SAD i Rusije u Srbiji. Njihovo istraživanje analiziralo je stavove građana Srbije o SAD, Rusiji i međunarodnim odnosima, kroz kombinaciju medijskog monitoringa, fokus grupa i anketa sprovedenih od marta 2022. do decembra 2024.
Prema rečima Dragoslava Rašete, koordinatora istraživanja, srpski mediji su sa velikom pažnjom pratili prošlogodišnje predsedničke izbore u SAD. U poslednja četiri meseca u analiziranim medijima zabeleženo je čak 7.615 članaka o političkoj situaciji u Americi. Rašeta ističe da je izvještavanje o izborima bilo dominantno neutralno, dok je Tramp bio „izrazito prisutan u srpskim medijima“, gde se često predstavljao kao garant „mira u Ukrajini“ i lider koji bi mogao poboljšati odnose između Srbije i SAD.
U saopštenju Novog trećeg puta navodi se da se Tramp u medijima spominjao skoro osam puta više od svoje protivkandidatkinje na izborima, Kamale Haris. Njegov narativ u srpskim medijima bio je uglavnom pozitivan, a građani su ga doživljavali kao „prijateljskijeg“ prema Srbiji u poređenju sa aktuelnim predsednikom Džoom Bajdenom, koji je u celom posmatranom periodu bio jedan od najnegativnije predstavljenih stranih lidera.
Prema anketi iz decembra, 43,5% ispitanih je navelo da će Tramp sigurno ili verovatno rešiti rat u Ukrajini i doneti mir, nasuprot 29,4% onih koji su smatrali da on to verovatno ili sigurno neće uspeti. Dok je 33,4% ispitanika smatralo da će Tramp sigurno ili verovatno unaprediti odnose SAD i Srbije, 46,3% je navelo da to neće biti slučaj.
S druge strane, Kamala Haris je u medijima obično predstavljana u ideološkom kontekstu, a fokus je bio na njenom progresivnom političkom stavu, što su proruski mediji koristili za negativne narative. Ipak, iz Novog trećeg puta napominju da je kod Haris primećena promena u odnosu na negativnu percepciju Demokratske stranke u Srbiji. Mediji su periodično naglašavali energičnost njene kampanje u poređenju sa Džoom Bajdenom, koji je često bio predmet medija zbog gafova. Ukupno gledano, prenošenje vesti o Kamali Haris bilo je značajno balansiranije u odnosu na delovanje Džoa Bajdena i generalno o spoljnoj politici SAD.
Istraživač Mijat Kostić izjavio je tokom prezentacije istraživanja da su u domaćim medijima „dominantni sentimenti i proruski narativi“. On je dodao da je u proruskim medijima u Srbiji izuzetno izražen antizapadni sentiment i negativno predstavljanje NATO, SAD i Velike Britanije, uz revizionističke stavove o ratovima devedesetih godina.
Kostić je naveo da srpski medijski diskurs snažno promoviše Rusiju kao zaštitnika Srbije i lidera novog saveza država koje se suprotstavljaju Zapadu. U ovom okviru, SAD i EU se prikazuju kao sile u ekonomskom i moralnom padu. Prema percepciji ruskih i proruskih medija, liberalni globalni poredak uspostavljen 1990-ih godina je inherentno na štetu Srbije. Oni smatraju da je u interesu Srbije uspostavljanje multipolarnog poretka koji će doneti Rusija sa svojim saveznicima iz BRIKS-a.
Zaključci ovog istraživanja oslikavaju složenu sliku o tome kako se američki politički lideri, posebno Tramp i Haris, doživljavaju u Srbiji. Dok je Tramp u medijima bio prikazan kao potencijalni partner i prijatelj Srbije, Haris je bila uočena kroz prizmu ideoloških podela, što ukazuje na duboke podele u percepciji stranih lidera i njihovih politika u srpskom društvu.
