Hiljade Albanaca okupilo se danas u Tirani kako bi odalo poslednju počast arhiepiskopu Anastasiju, vođi Pravoslavne crkve u Albaniji od 1990. godine, kada je srušena Komunistička partija. Ova svečanost okupila je brojne političke i verske vođe, uključujući albanskog premijera Edija Ramu i grčkog premijera Kirijakosa Micotakisa. Ova okupljanja svedoče o značaju koji je Anastasije imao ne samo za pravoslavne vernike u Albaniji, već i za odnose između Albanije i Grčke.
Arhiepiskop Anastasije, rođen kao Anastasios Yannoulatos, bio je ključna figura u obnovi Pravoslavne crkve u Albaniji nakon decenija komunističke represije. Njegov dolazak na čelo crkve 1991. godine označio je prekretnicu za pravoslavne vernike, koji su konačno mogli da praktikuju svoju veru bez straha od progona. Tokom svoje vladavine, Anastasije je radio na obnovi i izgradnji crkvenih objekata, kao i na vraćanju vere i duhovnosti u život ljudi.
Premijer Micotakis opisao je arhiepiskopa kao „most prijateljstva između dva naroda“ i „diplomatu ljubavi“. Ove reči potvrđuju značaj koji je Anastasije imao u jačanju odnosa između Albanije i Grčke, posebno u kontekstu istorijskih tenzija i nesuglasica. Njegov doprinos je prepoznat i od strane vatikanskog patrijarha Vartolomeja, koji je rekao da je Anastasije bio „nezamenljiv“ i kao ličnost i kao arhiepiskop.
Arhiepiskop Anastasije bio je poznat po svom ekumenskom duhu i nastojanju da promoviše mir među različitim religijskim zajednicama. Njegova posvećenost dijalogu i pomirenju bila je ključna u prevazilaženju podela koje su postojale u Albaniji, a koje su često bile uzrokovane etničkim i religijskim tenzijama. Njegov rad je doprineo ne samo jačanju pravoslavlja, već i izgradnji međureligijskog poverenja.
Pored svojih duhovnih obaveza, Anastasije je bio aktivan i na polju socijalnih pitanja. Osnovao je različite projekte za pomoć najugroženijim slojevima društva, uključujući siromašne porodice i decu bez roditeljskog staranja. Njegov fokus na socijalnu pravdu i brigu za potrebite bio je odraz njegovih hrišćanskih vrednosti i učenja.
Na sahrani, okupljeni su imali priliku da se oproste od jednog od najvažnijih lidera u savremenoj istoriji Albanije. Mnogi su došli sa suzama u očima, noseći cveće i paleći sveće u znak poštovanja. Ova scena svedoči o dubokom uticaju koji je Anastasije imao na svoje vernike i širu zajednicu.
Uprkos njegovoj smrti, nasleđe arhiepiskopa Anastasija će živeti kroz rad Pravoslavne crkve i uticaj koji je imao na društvo. Njegova posvećenost miru, ljubavi i jedinstvu ostaviće trajni pečat u srcima mnogih. U vremenu kada su tenzije među narodima često na vrhuncu, Anastasije je bio svetionik nade i pomirenja.
U zaključku, sahrana arhiepiskopa Anastasija nije samo oproštaj od jedne ličnosti, već i priznanje njegovog doprinosa društvu i njegovoj ulozi u jačanju veza između Albanije i Grčke. U svetu koji često pati od podela i nesuglasica, njegov primer može poslužiti kao inspiracija za buduće generacije da teže miru i razumevanju. Njegova poruka ljubavi i jedinstva ostaje relevantna i danas, pozivajući nas da radimo na izgradnji boljeg sveta za sve.
