Mentalitet ljudi i njihovo rodoljublje, trpljenje, kao i spremnost da uvek živote stave na oltar slobode, odlikuju Staru Srbiju, dovoljno je samo pogledati istoriju Zaplanja (kraj između Suve planine i Južne Morave), videćete da nema porodice koja nije u svakom oslobodilačkom ratu dala ono najvrednije što je imala – živote“, rekao je Vladimir Vučković. Pisac Stare Srbije, kako ga nazivaju poštovaoci britke pisane reči, i istoričar izjavio je u intervjuu za „Novosti“ i dodao da će monografija biti prilagođena čitaocima koje zanima ovaj deo srpske istorije.

Vučković je istakao da su Stara Srbija i prava Makedonija bile dve posebne oblasti nekadašnjeg evropskog dela Osmanlijskog carstva, koje su bile vrlo važne za Kraljevinu Srbiju u periodu druge polovine 19. i početkom 20. veka. Značaj ovih oblasti se ogledao u tome što je srpska državna i nacionalna politika bila usmerena prema jugu još od Prvog srpskog ustanka.

Stara Srbija je bila oblast sa najvažnijim tragovima srpskog kulturnog, duhovnog i nacionalnog identiteta. Ideja širenja srpske države ka jugu nije rođena u 19. ili 20. veku, već je potekla od rodonačelnika svetorodne loze Nemanjića, Stefana Nemanje, čiji je cilj bio da ujedini srpskoslovenska plemena. Ova ideja je realizovana i obnovljena u 19. veku, posebno nakon Berlinskog kongresa i Srpsko-bugarskog rata.

Vučković je takođe istakao da granice Stare Srbije na jugu prostirale do Demir Kapije, dok je na severu granica bila Šar planina, a na zapadu Ohridsko jezero. Stara Srbija je obuhvatala Skopsku oblast, Kosovo, krajeve oko Vranja, Leskovca, Pirota, Niša, ceo Novopazarski sandžak i Metohiju.

U svojim književnim delima, Vučković se bori protiv kulture zaborava, istražujući i prikazujući podvige običnih ljudi koji su učestvovali u Prvom svetskom ratu. On ističe važnost očuvanja sećanja na heroje prošlosti i njihova dela koja su često zaboravljena.

Vučković je takođe govorio o romanima kao što su „Vrana u paunovom perju“ i „Kraj vremena“, koji čuvaju od zaborava manje poznate junake srpske istorije. Kroz ove romane, on istražuje ljubav, patriotizam i žrtvu pojedinaca koji su činili velike podvige u teškim vremenima.

Na kraju, Vučković je naglasio značaj Stare Srbije u kulturološkom i antropološkom smislu, ističući da ova oblast ima posebnu filozofiju života koja se ogleda kroz veselje, druželjubivost i slavljenje života. Stara Srbija je nepravedno zapostavljena u prošlosti, ali je važno očuvati njenu istoriju i nasleđe za buduće generacije.