Masaići Fukuši je bio vodeći japanski patolog svog vremena koji je imao bizarno zanimanje za dranje kože s leševa koji imaju tetovažu. Ovo zanimanje je s vremenom preraslo u opsesiju, a Fukuši je zaveštao kolekciju od 105 istetoviranih ljudskih koža Muzeju uzoraka Medicinskog fakulteta Univerziteta u Tokiju. Njegova fascinacija tetovažama je počela iz naučnog interesa, proučavanjem mladeža i kožnog pigmenta, ali je ubrzo prešlo u očuvanje umetničkih dela nakon smrti pacijenata.

Fukuši je došao u češći kontakt sa ljudima iz podzemlja, gangsterima i prostitutkama, čija su tela bila gusto oslikana biljem, životinjama i mitološkim stvorenjima, nakon što se zaposlio u Memorijalnoj bolnici Micuj u Tokiju. Tu je tetovirao isključivo taj soj ljudi, među kojima najviše jakuze. Metode za očuvanje kože preminulih Fukuši je razvio nakon što je prešao na Medicinski univerzitet Nipon, gde je imao i svoju laboratoriju. Tretirao je kože hemikalijama poput glicerina i formalina, izlažući ih razvijene u staklenim vitrinama.

Zbog svog dubokog interesovanja i poznavanja tetovaža, Fukuši je stekao poverenje žestokih momaka koji su mu zaveštavali svoje tkivo, kao i poštovanje „majstora rezbara“, kako se u Japanu nazivaju osobe koje se bave tetoviranjem. Fukuši je bio sudija umetničkog kvaliteta tetovaža tokom nadmetanja između njihovih kreatora. Ljudi koji su pristajali da im se sačuva tetovaža odmah su bili plaćeni, a ovu tradiciju je nastavio i Fukušijev sin.

Neki od najupečatljivijih crteža na kožama koje je Fukuši sačuvao u svojoj kolekciji bile su prikazi legendarnih heroja, čudovišta, ljudi i bogova, kao i simbolične priče i mitovi. Ove tetovaže su bile pažljivo očuvane i izložene u Muzeju uzoraka Medicinskog fakulteta Univerziteta u Tokiju. Fukuši je smatrao da je greota da tetovaža kao umetničko delo propadne nakon smrti osobe, te je posvetio svoj rad očuvanju ovih umetničkih dela na koži.

Pored interesovanja za tetovaže, Fukuši je takođe proučavao promene na koži koje izaziva sifilis, primećujući da one mogu da prestanu da se javljaju nakon tetoviranja određenim bojama. Ovo ga je dodatno motivisalo da istražuje vezu između tetovaža i kožnih oboljenja, te da razvije nove metode očuvanja tetovaža nakon smrti.

Fukuši je bio poznat po svojoj stručnosti i posvećenosti u proučavanju tetovaža, kao i očuvanju umetničkih dela na koži. Njegova kolekcija istetoviranih ljudskih koža predstavlja jedinstveno i neobično nasleđe koje pruža uvid u japansku kulturu, tradiciju tetoviranja i umetnost. Kroz svoje istraživanje i rad, Fukuši je postao poznat kao jedan od pionira u očuvanju tetovaža nakon smrti i doprineo je širenju znanja o ovom obliku umetnosti.