Vladica Popović rođen je 17. marta 1935. godine i bio je nekadašnji prvotimac Crvene zvezde, član sjajne generacije, proslavljeni trener i bivši reprezentativac Jugoslavije. Tokom svoje karijere u Crvenoj zvezdi odigrao je 291 utakmicu, postigao deset golova i osvojio pet šampionskih titula i dva kupa. Popović je ostvario najveće uspehe u nacionalnom timu, osvojivši srebrnu medalju na Olimpijskim igrama 1956. godine u Melburnu, kao i učešće na dva Svetska prvenstva – 1958. u Švedskoj i 1962. u Čileu.

Nakon igračke karijere, Popović se posvetio trenerskom poslu i sa mnogo uspeha radio u Južnoj Americi, posebno u Venecueli i Kolumbiji. Vratio se u jugoslovenski fudbal kao trener Napretka, a 1991. godine preuzeo je klupu Crvene zvezde, sa kojom je osvojio šampionsku titulu prvaka sveta u Tokiju 1991. godine. Nakon toga, završio je trenersku karijeru na klupi venecuelanskog Karakasa 1999. godine. Popović je preminuo 10. avgusta 2020. godine od posledica koronavirusa i sahranjen je na Novom groblju u Beogradu tri dana kasnije.

Crvena zvezda je klub sa bogatom istorijom i plejadom vrhunskih igrača i trenera koji su prošli kroz stadion „Marakana“. Međutim, Vladica Popović ostaje urezan u srcima navijača beogradskog velikana kao jedno od najvećih imena. Sa svojim doprinosom kao igrač i trener, Popović je ostavio neizbrisiv trag u istoriji kluba.

Popović je bio deo zlatne generacije Crvene zvezde koja je osvojila titulu prvaka sveta 1991. godine, pobedivši Kolo Kolo u Tokiju. Njegova uloga kao trenera u tom uspehu bio je ključna, a njegov rad i posvećenost fudbalu inspirisali su mnoge generacije igrača i trenera.

Iako je njegov život i karijera došla do kraja, sećanje na Vladicu Popovića živeće zauvek među navijačima Crvene zvezde i ljubiteljima fudbala. Njegov doprinos srpskom fudbalu i nacionalnoj reprezentaciji ne može se prevideti, a njegov rad kao trener ostaje kao primer vrhunskog profesionalizma i ljubavi prema sportu.

Život i karijera Vladice Popovića služe kao podsetnik na veličinu koju fudbal može dostići kroz posvećenost, talent i upornost. Njegova važnost u istoriji fudbala je neosporna, a njegova nasleđe će živeti kroz generacije koje će se sećati njegovog doprinosa sportu i zajednici.

Kroz svoj rad i zalaganje, Vladica Popović nije samo postao legenda Crvene zvezde, već je ostavio trajni pečat na fudbalu uopšte. Njegova žrtva, požrtvovanost i posvećenost fudbalu i sportu inspirisaće mlade generacije da sledi njegov primer i da teže ka vrhunskim rezultatima i uspesima.

U današnje vreme, kada su sportski uzori važni za mlade ljude, priča o Vladici Popoviću može poslužiti kao inspiracija i motivacija za sve koji žele da ostvare svoje snove u sportu. Njegova neumorna borba za uspeh i verovanje u timski duh i zajedništvo su vrednosti koje se mogu primeniti u svim aspektima života, ne samo u sportu.

Vladica Popović će zauvek biti upamćen kao jedan od najvećih fudbalskih legendi u istoriji Srbije i Jugoslavije. Njegov doprinos fudbalu i nacionalnom timu je neizbrisiv, a njegova predanost fudbalu i sportu ostaje kao primer za sve koji teže ka vrhunskim postignućima.

Uspomene na Vladicu Popovića će živeti kroz priče, fotografije i uspomene navijača, igrača i trenera širom sveta. Njegova nasleđe će biti trajno i njegova legenda će živeti zauvek među ljubiteljima fudbala. Vladica Popović je bio više od fudbalskog igrača i trenera – bio je simbol vere, upornosti i ljubavi prema fudbalu koji će ostati večno upamćen u istoriji sporta.