Naučnici su na najdubljoj tački Sredozemnog mora, koja se nalazi na dubini od pet kilometara, otkrili veliku deponiju otpada. Ova informacija prenosi se iz grčkih medija, a rezultati istraživanja ukazuju na ozbiljnost zagađenja mora i posledice ljudskog delovanja čak i na najudaljenijim mestima na planeti. Tim stručnjaka pronašao je plastične boce, čaše, limenke od sode i drugi otpad na morskom dnu, što naglašava hitnost problema zagađenja.
Najdublji deo Mediterana nalazi se jugozapadno od Peloponeza, pri čemu je dugačak 18, a širok između četiri i sedam kilometara. U februaru 2020. godine, podmorsko vozilo Kaladan, kojim je upravljao Viktor Veskovo, zaronilo je u ovaj deo mora. Tokom putovanja, koje je trajalo oko pet sati, prisustvovao je i princ Albert od Monaka. Snimci koje je Veskovo napravio prosleđeni su međunarodnom timu naučnika na čelu sa Georgom Hankeom iz Evropskog istraživačkog centra.
Tim, uključujući grčkog profesora Jorgosa Papateodoru sa Univerziteta u Patrasu, analizirao je video snimke pomoću specijalnog softvera kako bi utvrdio sastav otpada. Papateodoru je istakao da je ovo drugi najveći sloj otpada ikada pronađen na dubinama većim od dva kilometra, naglašavajući da je ovo prvi put da su prikupljeni podaci o čvrstom otpadu koji zagađuje Sredozemno more. Rezultati su poražavajući, jer je koncentracija otpada među najvećima ikada registrovanim.
Analize su pokazale da se na svakom kvadratnom kilometru morskog dna nalazi 26.175 komada otpada. U poređenju, najgušća koncentracija podmorskog otpada na svetu zabeležena je u Južnom Kineskom moru i iznosi 55.000 komada po kvadratnom kilometru. Takođe, 88% otpada koji je pronađen čini plastika, dok ostatak čine limenke, staklene boce i papirne kutije.
Prema rečima naučnika, ovo je laki otpad koji morske struje brzo nose, dolazeći iz severa, poput Jonskog ili Jadranskog mora, ili sa juga iz Istočnog Mediterana. Deo otpada ukazuje i na to da je direktno izbačen sa brodova. Alarmantni podaci pokazuju da okeane zagađuje čak 5,25 triliona komada plastike, od kojih samo 269.000 tona pluta na površini, dok se na svakom kvadratnom kilometru morskog dna nalazi četiri milijarde mikrovlakana.
Istraživačica Kara Lavender Lo iz Nacionalnog okeanografskog centra „Woods Hole“ naglašava važnost pronalaženja otpada. Naučna zajednica želi da razume gde i koliko otpada se taloži na dnu mora i okeana kako bi procenila štetu koju on nanosi lokalnim ekosistemima. Ključno pitanje za naučnike je da li i koliko toksina ispušta plastika koja se raspada na morskom dnu.
Iako je poznato koliko štete krupni komadi plastike nanose morskom životu, manje je jasno kako mikroplastika utiče na ekosisteme. Biolog sa Univerziteta u Plimutu, Ričard Tompson, ukazuje da je veća koncentracija otpada povezana sa većim rizikom od štetnih posledica, naglašavajući da je potrebno locirati deponije smeća na morskom dnu radi procene stvarne štete.
Zagađenje mora predstavlja sve veći problem sa dalekosežnim posledicama po morski život i ekosisteme. Ove informacije ukazuju na potrebu za hitnim delovanjem u zaštiti naših okeana i mora, kako bi se smanjila količina otpada i očuvali prirodni resursi za buduće generacije. Istraživanja poput ovih pomažu u podizanju svesti o zagađenju i njegovim posledicama, ali takođe ukazuju na važnost međunarodne saradnje u očuvanju naših vodnih ekosistema.
