Na današnji dan 1917. godine u Nici, umro je srpski vojvoda Radomir Putnik, koji je bio poznat kao vojskovođa u balkanskim ratovima i u Prvom svetskom ratu. Putnik je rođen u Kragujevcu od oca Dimitrija, učitelja, i majke Marije. Prezime Putnik potiče od vojvodinog dede Arsenija koji se preselio sa Kosova i Metohije u Belu Crkvu u Banatu.

Putnik je bio odličan đak i završio je osnovnu i srednju školu u Kragujevcu. Bio je poznat kao skroman čovek koji nije voleo veliko društvo i birao je prijatelje koji su ga slušali kao vođu. Nakon završetka gimnazije, upisao je Vojnu akademiju u Beogradu gde se isticao u znanju vojničke strategije i taktike, kao i u poznavanju oružja i artiljerije.

Prvo ratno iskustvo Putnik je stekao u Prvom srpsko-turskom ratu 1876. godine. Pokazao se hrabrim i sposobnim oficirom i brzo je napredovao u činovima. U Drugom srpsko-turskom ratu, komandovao je Rudničkom brigadom prve klase i dao značajan doprinos oslobođenju Niša, Grdelice i Vranja.

Nakon balkanskih ratova, Putnik je postavljen na mesto načelnika Glavnog generalštaba Srbije. Smenjen je 1893. godine zbog navodnog učešća u zaveri protiv kralja Aleksandra, ali je vraćen u vojnu službu nakon ustoličenja kralja Petra Karađorđevića.

U Prvom svetskom ratu, Putnik je igrao ključnu ulogu u vođenju srpske vojske tokom Cerske bitke, Bitoljske bitke i Kolubarske bitke. Iako su Srbi na kraju poraženi u borbama, Putnik je pokazao hrabrost, smelost i snalažljivost u vođenju vojske kroz teška iskušenja.

Nakon smenjivanja sa pozicije načelnika Štaba Vrhovne komande, Putnik se povukao na Krf gde je patio zbog usamljenosti i nepravde koju je osećao zbog svog skidanja sa funkcije. Umro je u Nici 1917. godine.

Radomir Putnik ostaje upamćen kao jedan od najvećih vojničkih vođa u srpskoj istoriji, čija hrabrost, smelost i predanost službi inspirišu mnoge generacije vojnika i građana Srbije.