Manastir Tronoša, smešten u blizini Valjeva, ima dugu i burnu istoriju koja se pruža kroz 700 godina postojanja. Kroz svoju istoriju, manastir je delio sudbinu sa svojim narodom i nastavio da neguje viševekovni običaj prinošenja ratarskih sveća na Veliki četvrtak.

Meštani desetak sela u Jadru danas su se okupili i doneli dve ogromne sveće, teške po 50 kilograma i visoke 150 centimetara, do česme Devet Jugovića, odakle je krenula litija. Sveće su unete u Crkvu Vavedenja Presvete Bogorodice, gde su postavljene uz oltar i paljene svake nedelje i praznicima za zdravlje, sreću i napredak. Desnu sveću su priložili Tršić i Korenita, dok je levu priložila Zajača, Paskovac, Gornja Borina i ostali priložnici.

Manastir Tronoša je zadužbina kralja Dragutina koja je podignuta 1317. godine, a kralj Dragutin je bio oženjen Katalinom, kćerkom mađarskog kralja Stefana. Prema predanju, braća Jugovići su boravili u manastiru Tronoša 1388. godine i podigli česmu u blizini manastira. Polaganjem sveća, meštani su simbolično zahvalili Bogu za naklonost prema ratarima i njihovom radu.

Svetlost sveće simbolično predstavlja prinošenje beskrvne žrtve i poziva nas da svetlimo kao Bog, kao život svetitelja, i da naša duša i život budu svetlost gde god da krenemo. Ratarske sveće datiraju iz vremena turske vladavine, a od 2012. godine su upisane u Nacionalni registar nematerijalnog kulturnog nasleđa Srbije.

Ovaj običaj prinošenja ratarskih sveća na Veliki četvrtak ima duboko korene u tradiciji i verovanjima naroda i ima posebno mesto u srpskoj kulturnoj baštini. Prinošenje sveća je simbol zahvalnosti za plodnost zemlje, berićet u usevima i blagoslov za rad ratarima. Kroz ovaj običaj, zajednica se okuplja i pokazuje zajedništvo i solidarnost u teškim vremenima.

Manastir Tronoša je ne samo duhovno mesto već i kulturno blago koje svedoči o bogatoj istoriji i tradiciji srpskog naroda. Kroz vekove, ovaj manastir je bio mesto okupljanja i molitve, ali i mesto gde su se čuvala tradicija i vera. Prinošenje ratarskih sveća na Veliki četvrtak je samo jedan od običaja koji se neguju u ovom manastiru i koji čine deo živopisne i bogate kulturne baštine Srbije.

Ovaj običaj ima poseban značaj za zajednicu i pokazuje važnost tradicije i verskih običaja u očuvanju identiteta i duhovnosti naroda. Kroz prinošenje sveća, meštani iskazuju zahvalnost za plodnost zemlje, berićet u usevima i blagoslov za rad u polju. Svaka sveća predstavlja molitvu i želju za napretkom i blagostanjem zajednice.

Manastir Tronoša ostaje značajno duhovno i kulturno središte koje čuva tradiciju i veru kroz vekove. Običaj prinošenja ratarskih sveća na Veliki četvrtak nastavlja da živi i da okuplja zajednicu u molitvi i zahvalnosti. Kroz ove običaje i tradicije, srpski narod održava svoje kulturno nasleđe i neguje duhovnost i zajedništvo koje su od suštinskog značaja za očuvanje identiteta i tradicije. Manastir Tronoša i običaj prinošenja ratarskih sveća su deo bogate i raznolike kulturne baštine Srbije koja se neguje i čuva kroz vekove kako bi se prenela na nove generacije i sačuvala za budućnost.