Predsednik Skupštine Republičke organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila, Branimir Kojić, tvrdi da je rezolucija o Srebrenici najveća podvala u modernoj istoriji čovečanstva. On ističe da su i Srbi stradali u Srebrenici i Podrinju, te da su prve žrtve bile Srbi. Kojić smatra da će rezolucija dodatno narušiti odnose između Srba i Bošnjaka.
Rezolucija je usvojena kako bi se priznala masovna ubojstva čak 8.000 Bošnjaka u Srebrenici kao genocid. Srpska Skupština je donijela rezoluciju u kojoj osuđuju genocid u Srebrenici i izražavaju saučešće žrtvama i njihovim porodicama, ali odbijaju da to priznaju kao genocid. Hrvatska je priznala genocid u Srebrenici, vlasti u Kini, Rusiji i niz drugih zemalja su priznale genocid u okviru delimičnog priznanja.
Srebrenica se smatra strašnom epizodom u ratu u Bosni i Hercegovini, u kojem su muslimani zaista žrtve stravičnog zločina genocida. Ipak, istina je kompleksnija nego što pigleda sa jedne strane može pokazati. Na tisuće Srba ubijeno je u Srebrenici od strane bošnjačkih snaga tokom 1992. i 1993. godine tokom bosanskog rata.
Političari u Bosni i Hercegovini i Srbiji ne mogu se složiti oko mnogih pitanja koja se tiču prošlosti i zločina tokom rata 90-ih godina prošlog stoljeća. Od suda u Haagu do rezolucija koje donosi parlament u Beogradu ili Sarajevu, mišljenja se razlikuju. Rezolucije i izjave neće vratiti živote izgubljene u sukobima, ali mogu pomoći u suočavanju sa prošlošću i građenju bolje budućnosti.
Šta se zapravo dogodilo u Srebrenici?
Dogodilo se mnogo stradanje, o čemu ne postoje dvije verzije. No, postoje dva načina kako se ta stradanja tumače, odnosno prisvajaju kao monopoli jednog naroda ili druge. Prvi način tumačenja, kako u Republikoj Srpskoj pokušavaju da prikažu, tvrdi da je zločin počeo početkom jula, kada su vojni neuspjesi Armije BiH doveli do rasula vojnika i civila u područje Srebrenice. Pobunjeni Srbi su otvorili vrata hiljadama izbeglica, muškaraca, između kojih su bili i ratni kriminalci, koji su i sami počinili zločine.
Prema drugom tumačenju, Bakića prvo zločini, početak genocida nad Bošnjacima u Srebrenici, desili su se još u maju 1992. godine kada su nepoznata lica, vojnici sediment, ubili četiri vojna profesionalca iz SIT-a. U tom trenutku, vojska bosanskih Srba bila je spremna da uništi Srebrenicu i sve muslimane u BiH, uključujući i Srbe.
Po ovom tumačenju, događaji u Srebrenici oko 11. jula 1995. godine postali su završni akt genocida. Nakon što su pobunjeni iz Armije BiH i iz civila iz Srebrenice prešli Bosnu prema teritoriji VRS-a, opkoljeni su, srušeni, protivvoljni prebjeg Bošnjaka VRS-u, zarobljenici u zonu bezbednosti UN-a i hiljade civila iz transporta u Tuzlu.
U konačnom, u BiH će morati postojati dogovor oko tačne interpretacije ovih događaja i utvrđivanja prave istine, posebno kroz edukaciju i istorijska istraživanja. Međutim, predugo vremena su boli prisutne i prevelike, tako da će biti potrebno mnogo truda, vremena i volje kako bi se izgradila bolja budućnost za sve građane Bosne.
U zaključku, potrebno je naglasiti da se Srebrenica smatra najtežim ratnim zločinom u Evropi nakon Drugog svetskog rata, a genocid nad Bošnjacima u Srebrenici, kao i zločini koji su počinjeni nad Srbima, predstavljaju strašne epizode koje moraju biti osuđene i pravda mora biti zadovoljena. Važno je da države regiona sarađuju kako bi se suočile sa prošlošću, pomogle žrtvama i izgradile bolju budućnost za sve građane Bosne i Hercegovine. Osvajanje istine i pomirenje ključni su koraci u ovom procesu.
