Studija je također uzela u obzir da je vjerovatnoća da bi mačka, koja bi slučajno pritiskala tipke na pisaćoj mašini, mogla napisati Šekspirova djela još manja nego kod majmuna.

Ovaj novi pristup klasičnom misaonom eksperimentu pokazuje da je ideja o beskonačnom vremenu i nasumičnom pritiskanju tipki neophodna za repliciranje složenih pisanih radova.

Studija je također istakla da su takvi misaoni eksperimenti važni za razumevanje vjerovatnoće i slučajnosti u matematici, ali da je važno uzeti u obzir realne faktore poput vremena, životnog vijeka i brzine kucanja.

Osim toga, istraživači su istakli da su ovakvi eksperimenti važni za promovisanje matematike i nauke, te da mogu inspirisati ljude da razmišljaju o složenim konceptima na kreativan način.

U zaključku, nova studija je dovela u pitanje tradicionalnu ideju o beskonačnom vremenu i nasumičnom pritiskanju tipki kao načinu za repliciranje kompletnih djela Vilijama Šekspira. Pokazala je da bi bilo potrebno više vremena nego što postoji u našem svemiru da bi se ovakav poduhvat ostvario.

Ova studija je važna jer podstiče ljude da razmišljaju o vjerovatnoći, slučajnosti i matematici na novi i kreativan način. Također nas podseća da je važno uzeti u obzir realne faktore poput vremena, brzine i životnog vijeka kada razmatramo ovakve misaone eksperimente.

U konačnici, nova studija pokazuje da je ideja o beskonačnom vremenu i nasumičnom pritiskanju tipki samo teorijska pretpostavka i da bi bilo potrebno mnogo više faktora i vremena da bi se Šekspirova djela replicirala na ovaj način.