Babuni važe za inteligentne životinje koje su sposobne za oponašanje i brzo učenje, te mogu biti privržene ljudima. Jedan takav primjer je babun Džeki, koji je postao član južnoafričke vojske tokom Prvog svjetskog rata.

Džeki je pronađen kao mladunče 20. vijeka od strane čovjeka po imenu Albert Mar. Nakon što je Džeki ostao bez roditelja, Albert ga je odveo sa sobom i postali su nerazdvojni. Kada je Albert mobilisan u vojsku, zamolio je da i Džeki može da ga prati u rat, što je odobreno.

Džeki je bio tretiran kao svaki drugi vojnik, dobio je uniformu, opremu i čak je obavljao stražarske dužnosti. Zbog svog urođenog dara za miris i sluh, bio je veoma koristan u vojsci. Postao je zvanična maskota 3. južnoafričkog pješadijskog puka.

Tokom rata, Džeki je spasio Albertov život u Egiptu, kada je Albert ranjen. Babun je bio odan svom vlasniku i pružao mu podršku sve dok nisu stigli ljekari. Nakon ranjavanja, Džeki je također bio ranjen u Francuskoj, ali se uspješno oporavio i dobio je medalju za hrabrost.

Nakon završetka rata, Džeki je dobio vojnu penziju i odlikovanja te se vratio kući sa Albertom. Zajedno su skupljali sredstva za Crveni krst, a Džeki je postao počasni građanin Pretorije. Nakon smrti Alberta, Džeki je proveo ostatak svog života na porodičnoj farmi Mar.

Džeki je ostao jedini babun koji je dobio čin kaplara i jedini koji se borio u Prvom svjetskom ratu. Njegova priča ostaje kao inspiracija za vjernost, hrabrost i odanost.

U današnjem svijetu u kojem se vojni psevi često koriste u vojsci, priča o babunu Džekiju podsjeća nas da su životinje također mogle imati važnu ulogu u vojnim operacijama. Njegova hrabrost i odanost Albertu služe kao primjer kako ljubav i privrženost mogu prevladati i najsurovije uslove rata.