Dana 15. aprila 1979. godine, Crnu Goru je pogodio snažan zemljotres jačine sedam stepeni Rihtera. Epicentar potresa bio je u Jadranskom moru, između Ulcinja i Bara, na udaljenosti od 15 kilometara od obale. Potres je trajao desetak sekundi i izazvao je katastrofalna razaranja duž crnogorske i albanske obale, sa intenzitetom od IX stepeni Merkalijeve skale na celom Crnogorskom primorju.

Tokom ovog zemljotresa, 101 osoba je poginula u Crnoj Gori, a preko 100.000 ljudi je ostalo bez krova nad glavom. U Albaniji je istog dana poginulo 35 osoba. Budvanski Stari grad je teško oštećen, od 400 građevina samo osam je ostalo nedirnuto. Manastir Praskvica je pretrpeo velika oštećenja, a crkva unutar manastira je potpuno srušena. Herceg Novi, Ulcinj, Petrovac, Tivat, Kotor, Risan su takođe bili teško oštećeni. Više od 450 sela je sravnjeno sa zemljom, a mnogi kulturno-istorijski spomenici su uništeni.

U unutrašnjosti Crne Gore, gradovi poput Cetinja, Danilovgrada, Nikšića i Titograda su takođe oštećeni, ali ne toliko teško. Prema izveštaju Uneska iz 1984. godine, ukupno 1.487 objekata je oštećeno, od kojih su polovina domaćinstva, a 42% crkve i svetovni objekti. Obnova zemlje trajala je deset godina, uz solidarnu pomoć svih republika tadašnje Jugoslavije. Donet je i Zakon o obnovi Crnogorskog primorja u Saveznoj skupštini.

Osim ljudskih života, zemljotres je prouzrokovao ogromnu materijalnu štetu. Preko 1.000 spomenika kulture je bilo oštećeno, kao i hiljade umetničkih dela i vredne kolekcije. Veliki deo hotelskih kapaciteta je uništen, zdravstveni objekti, škole, i objekti socijalne zaštite su oštećeni. Putna mreža je pretrpela štete, oštećeno je oko 350 kilometara magistralnih i 200 km regionalnih puteva.

Zemljotres iz 1979. godine je ostavio dubok trag u istoriji Crne Gore, ali je takođe pokazao solidarnost i spremnost da se zajednički obnove pogođena područja. Današnja Crna Gora se seća ovog tragičnog događaja kao podsetnik na snagu prirode i važnost solidarnosti u vremenima krize.