Pravoslavna crkva danas obilježava Đurđevdan, praznik posvećen Svetom Georgiju ili Đorđu, koji je jedan od najčešćih srpskih slava. Sveti Đorđe je rođen u Kapadokiji, a postao je rimski vojnik za vrijeme cara Dioklecijana. Nakon što se usprotivio rimskom progonu hrišćana, odrekao se vojnog položaja i na kraju je mučenički stradao, odsecanjem glave u tadašnjoj Palestini.

Legendarna priča o Svetom Đorđu je ona o ubijanju aždaje, koja je mučila stanovnike grada Lide. Umjesto da žrtvuju djecu aždaji, Sveti Đorđe je ubio zmaja i spasio princezu. Postoji i umerenija verzija ove legende, prema kojoj se Đorđe sastao sa aždajom u Libiji.

Kult Svetog Đorđa se proširio i Evropom, a u Britaniji je postao i simbol muževnosti. Danas, oko trećine populacije u Srbiji slavi Đurđevdan kao krsnu slavu. Mnogi običaji koji se vezuju za ovaj praznik kombinuju hrišćanske i paganske rituale, poput ukrašavanja kuća cvijećem i gračacima, te stavljanja biljaka u posudu s vodom veče prije praznika.

Na Đurđevdan se obilježava manifestacija „Molitva pod Midžorom“ na Staroj Planini, gdje se prakticiraju običaji poput žrtvovanja jagnjeta. Mladići obilaze kuće djevojaka koje im se sviđaju u ponoć, skidaju kapije i odnose ih daleko, vjerujući da će se djevojka udati te godine.

Kult Svetog Đorđa je duboko ukorijenjen u srpskoj kulturi i tradiciji, te se njegov praznik slavi kao važan dan za mnoge vjernike. Legenda o njegovoj hrabrosti i mučeničkoj smrti i dan danas inspiriše ljude širom svijeta, kako vjernike tako i one koji cijene njegovu hrabrost i požrtvovanost.