Kritičari književnosti i pisci u Srbiji ističu važnost knjiga koje su objavljene nedavno, istražujući duboke, misaone, i univerzalne teme preko reči i slova. Pesnici, romansijeri, i kritičari su se istaknuli svojim radovima predstavljajući nove poetičke pozicije, angažovane romane, hronike, i zapise koji se bave aktuelnim društvenim pitanjima.
Matija Bećković, Selimir Radulović, Filip Grbić, Slobodan Jović, Dragan Hamović, i Milan Aleksić su neki od pesnika i kritičara koji su se istaknuli svojim radovima. Bećković u svojim pesmama kombinira epske i lirske elemente, dok Radulović u svojim delima istražuje mitološku dimenziju sveta. S druge strane, Grbić se bavi oštrim kritikama oblika života koji su izgubili humanističku suštinu, dok Jović prebacuje svakodnevne detalje u dublji smisao. Hamović se fokusira na razvijanje ličnog tona u mišljenju o književnosti, dok Aleksić prikazuje kritičara koji ima dalekosežnu misiju.
U međuvremenu, Selimir Radulović, Nenad Šaponja, Sreto Z. Tanasić, Emir Kusturica i Sanja Savić Milosavljević su se istaknuli svojim knjigama. Radulović pokazuje da savremena srpska poezija crpi svoju dubokoumnost i mislenost kroz reč i slovo pravoslavlja, dok Šaponja otkriva nove metafizičke prostore u kojima se odigrava drama bića koje žudi za prepoznavanjem sopstva. Tanasić predočava čitaocima da je srpski identitet utemeljen na ćirilici, dok Kusturica i Savić-Milosavljević istražuju teme koje se tiču aktuelnih društvenih pitanja.
Književni stvaraoci takođe su se istaknuli u oblasti proznih dela. Milivoje Pavlović, Jaklina Duvnjak Radić, Bojan Krivokapić, Tatjana Janković, Dubravka Rebić, Srđan Tešin, i Sonja Atanasijević su pisci čija su dela podelila kritičare i publiku. Pavlović piše o duboko uronjenom simboličkom i mitološkom svetu, dok Krivokapić kombinuje suptilno angažovanje sa lirskom hronikom ravnice. Janković plete priče od fragmenata sećanja i detalja života, dok Rebić sastavlja roman-hroniku od kratkih priča-zapisa članova tri generacije porodice. Tešin se bavi autofikcijom o detinjstvu i mladosti, dok Atanasijević objedinjuje radoznalim ženskim naratorskim glasom.
S obzirom na izuzetan broj kvalitetnih dela koja su objavljena u proteklom periodu, književna scena Srbije pokazuje vitalnost i raznolikost. Pisci istražuju misaone i univerzalne teme, te snažnu kritiku aktuelnih društvenih pitanja. Njihovi doprinosi su važni ne samo za književnost u Srbiji, već i za univerzalnu književnu scenu. Svojim radom, oni doprinose očuvanju i razvoju humanističke suštine književne umetnosti.
