Najnovije istraživanje koje je nedavno provedeno pokazalo je da najveći broj stogodišnjaka ima krvnu grupu 0. Ovo istraživanje je otkrilo da ljudi sa krvnom grupom 0 imaju manji rizik od oboljevanja od kardiovaskularnih bolesti, poput srčanog udara i moždanog udara. Također, ova krvna grupa se povezuje sa manjim rizikom od određenih vrsta raka, poput raka gušterače i raka želuca.
Analize su pokazale da krv nulte krvne grupe sadrži manje molekula koji mogu izazvati zgrušavanje krvi, smanjujući time rizik od srčanih i moždanih udara uzrokovanih krvnim ugrušcima. Otpornost na najopasnije bolesti znači veću šansu za dug život.
Stjuart Kim, profesor sa Katedre za biologiju i genetiku Univerziteta Stanford, objasnio je rezultate ovog istraživanja. On ističe da izbegavanje bolesti predstavlja ključnu strategiju za dug život, te da se snažno veruje da kod stogodišnjaka geni protiv starenja igraju ključnu ulogu.
Tokom istraživanja, analizirani su geni 800 stogodišnjaka i 5400 devedesetogodišnjaka. Utvrđeno je da su za brzinu starenja zaslužna 4 gena: CDKN2B, koji igra važnu ulogu u deobi ćelija; ABO, koji se odnosi na vrstu krvne grupe; APOE, koji utiče na sklonost tela da razvije Alchajmerovu bolest; i SH2B3, koji produžava život ljudima.
Ova istraživanja su također pokazala da je najčešća krvna grupa kod stogodišnjaka upravo bila nulta. Ovo otkriće baca novo svetlo na povezanost između genetike, krvne grupe i dugovečnosti.
Ovo istraživanje postavlja nova pitanja u vezi sa genetskim i biološkim faktorima koji utiču na dugovečnost ljudi. Razumevanje mehanizama koji stoje iza ovih veza može pomoći u boljem razumevanju procesa starenja i razvoja bolesti kod starije populacije.
Iz svega navedenog proizilazi da postoji veza između krvne grupe 0 i dugovečnosti, te da ljudi sa ovom krvnom grupom imaju prednost u smislu smanjenog rizika od određenih bolesti i veće šanse za dug život.
Ova istraživanja mogu pružiti osnovu za dalje istraživanje i razvoj terapija i preventivnih mera za očuvanje zdravlja starije populacije. Također, ova saznanja mogu biti korisna za savremenu medicinu u prilagođavanju terapija i tretmana prema genetskim faktorima svakog pojedinca, čime se može unaprediti kvalitet i dužina života.
