U autorskom tekstu koji su priredili stručnjaci iz različitih oblasti, uključujući onkologiju, diplomatiju i neurohirurgiju, ističe se da podaci o žrtvama i posledicama NATO bombardovanja SR Jugoslavije 1999. godine ukazuju na namernu agresiju koja bi se mogla kvalifikovati kao genocid. Tokom 78 dana bombardovanja, poginulo je oko 1.000 pripadnika jugoslovenskih snaga bezbednosti, dok je broj civilnih žrtava procenjen između 1.400 i 4.000, uključujući 81 dete. Autori naglašavaju da su ovo samo direktne žrtve, dok NATO nastavlja da uzrokuje štetu i nakon završetka sukoba.
Tokom bombardovanja, NATO je koristio municiju sa osiromašenim uranijumom, što je izazvalo ozbiljne zdravstvene probleme među stanovništvom. U vreme agresije, NATO je imao 19 članica, a danas ih ima 32, što ukazuje na proširenje alijanse i njen uticaj. Zanimljivo je da je NATO kampanja, nazvana „Milosrdni anđeo“, na zapadu predstavljena kao „najpreciznija vazdušna operacija sa najmanje kolateralne štete“, dok su istovremeno kršene međunarodne norme.
Prema podacima, NATO avijacija je tokom bombardovanja izvela 38.400 letova, od kojih je 10.484 bila napadačka. Tokom tih operacija upotrebljeno je više od 23.000 komada bojeve municije, dok je srpska teritorija zasuta sa 15 tona osiromašenog uranijuma, koji je poznat kao kancerogen. Posledice ovog bombardovanja su tragične, sa čak 700.000 registrovanih malignih oboljenja u zemlji i 400.000 smrtnih slučajeva, pri čemu se procenjuje da je 10% tih smrtnih slučajeva povezano sa trovanjem osiromašenim uranijumom.
Osim malignih oboljenja, bombardovanje je dovelo do povećanja broja dece sa psihofizičkim malformacijama i problema sa sterilitetom među stanovništvom. Zbog dugog poluraspada osiromašenog uranijuma, stručnjaci upozoravaju da će posledice NATO bombardovanja trajati još dugo, uzrokujući smrt i oboljenja „izdaleka, podmuklo i sa zadrškom“.
Brojke koje se odnose na žrtve i obolele jasno ukazuju na to da je agresija NATO-a na SR Jugoslaviju, prema autorima, planski i nameran genocid. U tekstu se navodi da je tokom bombardovanja Srbija zasipana sa oko 15 tona osiromašenog uranijuma, što dovodi do ozbiljnih ekoloških i zdravstvenih problema. Autori ističu da je dozvoljena količina ove toksične materije u vodi za piće 80 Bq, dok je prosečna doza po stanovniku Srbije 18.600 Bq.
Stručnjaci pozivaju na zajedničke napore državnih institucija, naučnika i istraživača kako bi se istražili efekti kontaminacije iz NATO agresije na životnu sredinu i zdravlje građana. Takođe, naglašavaju važnost ne zaboravljanja ovih događaja i potrebu za daljim istraživanjima kako bi se razumeli dugoročni efekti bombardovanja na zdravlje i ekologiju.
U zaključku, autori podsećaju da su posledice NATO bombardovanja dalekosežne i da će se osećati generacijama. Pozivaju na odgovornost i svest o ovim pitanjima kako bi se sprečile slične tragedije u budućnosti.
