Beograđanima se ukazala prilika da nauče „veštinu“ igranja karata tek doseljavanjem stranaca „od preko Dunava“ u Beograd, gde su stalno ili privremeno živeli, a kasnije dobijali srpsko državljanstvo. Novi stanovnici prestonice su mahom prelazili iz Zemuna i Pančeva bavili se uglavnom trgovinom ili su bili vlasnici lokalnih kafanica i mehana. Mnoge kafane su u to vreme bile i javne kuće gde su boravile prostitutke koje su Beograđani nazivali „zle žene“.

Kako Beograd još nije imao noćnu rasvetu, kafane su radile samo danju, ali za specijalne goste otvarale su vrata i noću. Ti specijalni gosti su uglavnom krišom prelazili iz Zemuna u Beograd kako bi se razonodili u lokalnim birtijama koje su držali stranci. To je bila 1837. godina kako je zabeležio Golub Petrović, član magistrata okruga beogradskog, pa u pismu knezu Milošu govori o tajnim društvima koja su se okupljala i igrala karte za novac.

Kartanje kao zabava je bilo nešto potpuno novo u Beogradu pa sam knez Miloš interveniše jednim aktom i zabranjuje igranje karata. Međutim, to nije zaustavilo širenje ove „zaraze“ među Beograđanima. Dok su 1837. godine jedini igrači bili austrijski podanici, već sledeće godine i Beograđani su se priključili kockarskim klubovima. Karte su osvojile Beograđane i postale popularna zabava.

U to vreme su se često dešavali protesti i žalbe porodica koje su zbog gubitka na kartama ostajale bez prihoda. To je nateralo kneza, Magistrat i Sovjet da pooštre kazne i pripaze na sumnjive ljude i lokalne vlasnike kafana u kojima se kockalo. Već 1838. godine je poslat cirkular beogradskoj policiji sa naredbom da se strogo zabrani igranje karata na novac.

Uprkos zabrani, karte su se i dalje igrale ilegalno i sticale nove pristalice. Tri godine nakon što su karte stigle u Beograd, i beogradska okolina je bila upoznata sa tajnama kockanja na kartama. 1840. godine su karte stigle i do Smedereva, što je dovelo do prvih žalbi.

Iako su vlasti pokušavale da suzbiju ovu vrstu zabave, kartanje je postalo popularno među Beograđanima i dalje se ilegalno igralo. Kartaški klubovi su postali sve popularniji, iako su kazne bile pooštrene. Sve to ukazuje na to da je ova vrsta zabave duboko ukorenjena u tadašnjem beogradskom društvu i da je bila teško iskoreniti. Iako su se karte igrale ilegalno, to nije sprečilo Beograđane da uživaju u ovoj zabavi sve više i više.