Na današnji dan, 8. jula 1920. godine, gradu Šapcu je uručeno francusko odlikovanje „Ratni krst“ za heroizam i stradanje stanovništva tokom Prvog svetskog rata. Šabac je pretrpeo velika razaranja u periodu 1914. i 1915. godine, kada je austrougarska vojska počinila masovne ratne zločine nad srpskim civilima. Ovo je bio odgovor austrougarske soldateske na izgubljene bitke na bojnom polju.

Zbog stradanja, Šabac je odlikovan sa tri ordena, uključujući francuski „Ratni krst sa palmom“, čehoslovački „Ratni krst“ i „Karađorđevu zvezdu“. Grad je nakon rata bio svedok razaranja, paljevina i pljački, kao i stradanja meštana. Veliki broj stanovnika je bio pobijen ili raseljen, a broj kuća prepolovljen. Od predratnih 14.000 stanovnika, preživelo je svega 7.000.

Pod okupacijom, čak ni šabačka crkva nije bila pošteđena, pretvorena je u logor, a kuće i njive su bili izloženi razaranju bombama. Austrougarski okupatori su vršili masovna silovanja nad ženama i devojkama, ostavljajući duboke tragove ratnih zločina.

Arčibald Rajs, švajcarski kriminolog, forenzičar, i humanitarac, je posebno istaknut u dokumentovanju stradanja Šapčana tokom Prvog svetskog rata. U svom delu, Rajs je opisao užasne scene žena koje su tokom bombardovanja izbačene na ulice kao „živo meso“ da bi ih pogodili neprijatelji.

Narodni muzej u Šapcu čuva sećanje na strahote rata kroz postavku „Soba stradanja“, koja je posvećena golgoti grada u Prvom svetskom ratu. Ova postavka takođe prikazuje sve tri ordena koja je grad dobio za svoje stradanje i junaštvo.

Samo tri godine nakon završetka doktorskih studija, Kragujevčanka Danijela Cvetković postala je asistent na Medicinskom fakultetu. Njena doktorska teza je bila posvećena novim terapijama kod pacijenata obolelih od karcinoma dojke, a nakon samo tri godine, suočila se i sa sopstvenom borbom protiv ove teške bolesti.

Današnji dan je prilika da se setimo stradanja i junaštva stanovnika Šapca tokom Prvog svetskog rata, kao i da se odamo počast svim žrtvama ratnih zločina i nasilja. Njihova patnja i hrabrost zaslužuju trajno sećanje i poštovanje generacija koje dolaze.